Najlepsze oryginalne filmy Amazon Studios, ranking

Chociaż Netflix może być najbardziej znaną nazwą w oryginalnych filmach strumieniowych we współczesnym krajobrazie popkultury, Amazon Studios zdołało również pozostawić imponujący ślad, jeśli chodzi o wkład w kino. Podczas gdy w ostatnich latach Amazon Studios rozszerzyło swoją produkcję o bardziej przyjazne dla głównego nurtu taryfy, takie jak Wojna jutrawiększość filmów Amazon rzuca wyzwanie taryfom artystycznym pochodzącym od artystów od Todd Haynes do Richard Linklater do Asghar Farhadi.

Podążanie tą drogą oznacza, że ​​Amazon nie zawsze dostarczał popularne filmy, takie jak pewien Kolejny film Borata, ale już zaowocowało imponującą biblioteką funkcji, które przesuwają granice kinowej opowieści tak często, jak rzucają wyzwanie ludziom, którzy je oglądają. Jedenaście najlepszych wydań Amazon Studios, uszeregowanych od „najgorszych” do najlepszych poniżej, jest przykładem wyjątkowej kreatywnej energii tego streamera, który sprawia, że ​​nie przypominają żadnej innej ważnej platformy w toczących się wojnach streamingowych. Było to widoczne od samego początku, jak widać w inauguracyjnym oryginalnym filmie Amazona i pierwszym tytule na tej liście…

11. Chi-Raq

Jest Spike Lee’s Film 2015 Chi-Raq (pierwsze wydanie Amazon Studios w historii) bałagan? Z pewnością. Ale jest to także praca głęboko zaangażowana, pełna ambicji, począwszy od tego, że cały dialog jest opowiedziany w schemacie rymów. To odważny wybór, symbolizujący ogromne wahania, jakie Lee podejmuje w tym projekcie, który promieniuje frustracją z powodu nieszczęść społeczeństwa, które niekorzystnie wpływają na czarnoskórą populację Ameryki. Starożytna historia Lizystrata okazuje się być świetną podstawą do fiksacji zdecydowanie nowoczesnego filmu Spike’a Lee. Produkcja zostaje dodatkowo wzmocniona przez gwiazdorską rolę Teyonah Parris, która wypełnia ekran konsekwentnie wciągającą charyzmą. Brodawki, jak dziwny zwrot wspierający z John Cusacki wszystkie, Chi-Raq ucieleśnia ducha, który sprawia, że ​​Spike Lee jest tak fascynującym filmowcem.

10. Jeden naród dziecięcy

Do filmu dokumentalnego Jeden naród dziecięcy, Nanfu Wang (kto obok kieruje projektem Jialing Zhang) dotyczy dawnej polityki Chin polegającej na ograniczaniu rodzin do jednego dziecka. Wiąże się to z powrotem do jej rodzinnego kraju, Chin, gdzie Wang, która teraz sama jest matką, konfrontuje się i kronikuje ludzi, których bezpośrednio dotyczyła polityka jednego dziecka. Osoby te obejmują zarówno ludzi, którzy stracili dzieci, jak i ludzi nawiedzanych przez to, jak im powierzono (i wykonano ich egzekucję) usunięcie i porzucenie dzieci. Obecność Wanga w One Child Nation ma bardzo delikatną i osobistą cechę, co rozciąga się na to, jak wspomina, że ​​ślepo popierała tę politykę i przywódców, którzy ją wprowadzili. Propaganda, która kiedyś kształtowała sposób postrzegania przez Wang jej ojczyzny, teraz, we współczesnym świecie, zamiata pod dywan uporczywe skutki polityki jednego dziecka. Świetnie wykonana funkcja One Child Nation rzuca światło na te życia i trudy, a także rysuje fascynującą paralelę między chińską polityką jednego dziecka a amerykańskimi ograniczeniami aborcji, ostrzegając zachodnich widzów, że ograniczenia autonomii kobiet nie ograniczają się tylko do Chin.

9. Mistrz

Film, który był jednym z najbardziej nieuchwytnych, ale fascynujących, jakie ukazały się na ostatnim festiwalu filmowym w Sundance, Gospodarz to horror o systematycznych siłach nienawiści, które utrzymują się w instytucjach akademickich. Koncentruje się na hipnotyzującym Regina Hall jako Gail Bishop, profesor na elitarnym Northeastern University, która zaczyna zauważać, że istnieją złowrogie siły, które grożą pochłonięciem jej i nowej studentki o imieniu Jasmine (Zoe Renee). Przez to wszystko, scenarzysta-reżyser Mariama Diallo tworzy dziwne i zmieniające się doświadczenie narracyjne, które trudno określić. Od sceny do sceny musisz zgadywać, co jest ważne i jaki los spotka postacie, na których Ci zależy. To bolesny, ponury film, który może być dość niepokojący, ale jest mistrzowski, ponieważ tworzy poetycką scenę końcową, która chwyta twoją duszę. – Chase Hutchinson

8. Zimna wojna

Dyrektor Paweł Pawlikowski’s Nominacja do Oscara dla najlepszego reżysera Zimna wojna analizuje ważne wydarzenia europejskie, które miały miejsce po II wojnie światowej, ale bada te okoliczności przez pryzmat jednej pary. Zakres historii (która rozwija się przez 15 lat) jest rozległy, ale trzymając wszystko w oparciu tylko o sytuację dwojga, Pawlikowski nigdy nie traci z oczu intymności. Wszechobecny wstrząsający ton nie będzie dla wszystkich widzów, ale dla tych, którzy potrafią poradzić sobie z ponurą atmosferą zimnej wojny znajdzie coś wyjątkowego, szczególnie ze zdjęciami projektu. Filtrowanie tej historii przez współczynnik proporcji 1,37:1 tworzy zamkniętą przestrzeń, która dostarcza najbardziej inspirujących materiałów wizualnych Pawlikowskiego i operatora Łukasz Zal. Jest tu tak wiele obrazów, których nie będziesz mógł zapomnieć i to samo można powiedzieć o nawiedzonym tonie zimnej wojny jako całość.

7. Wielki Chory

Urodzony w Pakistanie komik, Kumail Nanjiani gra fabularyzowaną wersję siebie i studentki Emily (Zoe Kazań) spotykają się, zakochują, a potem w śpiączce lądują w szpitalu. Na podstawie Nanjiani i prawdziwego Emily V. GordonRomans i traumatyczny pobyt w szpitalu, film ten wnosi zupełnie nową perspektywę do komedii romantycznych. Wielki Chory była odświeżającą zmianą gatunku z południowoazjatyckim romantycznym tropem i spojrzeniem na międzykulturowe romanse. To zabawny film, pomimo mrocznego obrotu wydarzeń i niesamowicie poruszający, ponieważ ludzie, którzy kiedyś byli tak chętni do walki ze sobą, znajdują nowe sposoby na budowanie więzi ze sobą. Na wpół autobiograficzny charakter tej historii nadaje filmowi dużą dozę autentyczności, a upiększone momenty opowieści trzymają nas w napięciu. Ten wirujący romans to podróż, której nie będziesz chciał przegapić. – Monita Mohan

6. Dźwięk metalu

Jak każdy, kto widział projekty tak różnorodne jak Cztery Lwy oraz Nocny łazik może poświadczyć, Riz Ahmed praktycznie przez całą swoją karierę zapewniał niezapomniane występy filmowe. Ale zajęło Sound of Metal zdobyć mu trochę zasłużonej miłości do Oscara. Ta opowieść o perkusiście, który zaczyna głuchnąć, wykorzystała zarówno talent Ahmeda jako wykonawcy, jak i mistrzowską pracę dźwiękową, aby umieścić publiczność w przestrzeni głowy głównego bohatera. Po wprowadzeniu tego rozwiązania Sound of Metal udaje się w nieoczekiwane miejsca w narracji, szczególnie pokazując, jak uzależnienie bohatera Ahmeda przejawia się w jego nowym status quo. Dźwięk metalu jest jeszcze bardziej niezapomniana dzięki wyjątkowej kolejce wspierającej z Paweł Raci, którego finałowa scena jest niewypowiedzianie przejmująca. Opowieść o radzeniu sobie z nieuniknionymi w życiu zmianami, Sound of Metal to fantastyczna funkcja, a także niezwykła wizytówka Riza Ahmeda jako aktora.

5. Czas

Liczy się każda sekunda. To zdanie, które pozostaje w pamięci Sibil Fox Richardson gdy pracuje dzień i noc, aby uwolnić swojego męża Roba z 60-letniego więzienia. Reżyser Garrett Bradley wypełnia ekran domowymi nagraniami wideo, na których Rob bawi się ze swoimi dziećmi, zwraca uwagę na Sibil i jest po prostu normalną osobą. Dokument Czas jest ważnym dziełem przywracającym ludzkość człowiekowi, który amerykański więzienny kompleks przemysłowy redukuje do bycia ciałami w komórkach. Surowe emocje tego utworu i ostrożna reżyseria Bradleya sprawiają, że jest to projekt równie istotny, co niezwykle urzekający.

4. Paterson

Jim JarmuschSwobodny styl kręcenia filmów jest tu rzadkością w uchwyceniu codziennego życia kierowcy autobusu w New Jersey. Paterson stopniowo przedstawia widzowi różne zabawne osoby (i jednego uroczego buldoga), wszystko opowiedziane oczami Adam Kierowcatytułowy główny bohater. Przyjdź po charakterystyczną markę Jarmuscha, polegającą na wyluzowanej reżyserii obserwacyjnej, pozostań dla przemyślanych występów Drivera, które wyrażają tyle emocji poprzez stonowane linie i język ciała. Poprzez pracę takich artystów, Paterson staje się kolejnym klejnotem Jarmuscha, który skłania widza do rozpoznania, jak wielką wartość mają przyziemne elementy szczątkowej egzystencji.

3. Jedna noc w Miami…

Jedna noc w Miami… jest Regina Króldebiut reżyserski, a ona to przynosi Moce Kempa scena i scenariusz do życia z pewną ręką i głębokim szacunkiem dla tych prawdziwych osobowości. Film jest fabularyzowaną relacją z prawdziwego, tajnego spotkania mistrza boksu Cassiusa Claya (Eli Goree) gdy zmaga się ze swoją wiarą, ikona Malcolm X (Kingsley Ben-Adir), piosenkarz, autor tekstów i producent muzyczny Sam Cooke (Leslie Odom Jr.) i gwiazdą NFL uciekającą Jimem Brownem (Aldis Hodge). Każda postać ma do czynienia z własnymi demonami, które powoli otwierają się na siebie. Toczą się bójki, ponieważ dyskutują o tym, jak być wzorem do naśladowania, którego potrzebuje czarna społeczność, zamiast po prostu odnosić sukcesy bez oddawania się społeczności. Wpływ rasizmu na te wpływowe postacie jest odczuwalny przez cały film. To głęboko poruszający film, który charakteryzuje te większe niż życie postacie najpierw jako ludzi, a później jako legendy. Pomimo tego, że strzelano w stylu zamkniętego pokoju, który przywodzi na myśl sztukę, One Night in Miami… nie czuje się przytłumiony przez swoje początki, jak wiele innych adaptacji scenicznych. Rozwiązanie jest niesamowicie łamiące serce i poruszające. Z niezatartymi występami głównej obsady i oszałamiającą reżyserią One Night in Miami… to wciągające, niezapomniane przeżycie. – Monita Mohan

2. Nie jestem twoim Murzynem

Jak pasuje, że jeden z wielkich pisarzy amerykańskich, James Baldwinpowstałby równie znakomity film dokumentalny o swoim życiu. nie jestem twoim murzynem wykorzystuje niedokończony rękopis Baldwina jako trampolinę do eksploracji istotnych tematów związanych z doświadczeniami czarnoskórych Amerykanów. Należą do nich, kogo można określić jako „bohaterów” w amerykańskim kinie, a także społecznie zakorzenione siły, które utrzymują Czarnych w społeczeństwie.

Narrator Samuel L. Jackson czyta na głos słowa Baldwina, poruszając te tematy nie tylko po to, by docenić dar tego człowieka, jakim jest słowo pisane, ale także po to, by zobaczyć, jak jego światopogląd jest pilniej potrzebny niż kiedykolwiek. Zrobienie retrospektywy z życia Baldwina wystarczyłoby do stworzenia świetnego filmu dokumentalnego. Ale reżyser Raoul Peck idzie o krok dalej z I Am Not Your Negro w mieszaniu przeszłości i teraźniejszości, aby zilustrować wiecznie istotną naturę Baldwina.

1. Nigdy tu nie byłeś

Lynne Ramsey nigdy nie stronił od robienia wstrząsających podróży do uszkodzonej psychiki poprzez arcydzieła, takie jak Szczurołap lub Musimy porozmawiać o Kevinie. Do Tak naprawdę nigdy tu nie byłeśRamsey przenosi ten tematyczny motyw w fascynujące nowe miejsca. W porażającej równowadze tonalnej tylko filmowiec z takim zapewnieniem mógł się udać, Nigdy tu nie byłeś naprawdę jest jednocześnie najmroczniejszym filmem, jaki kiedykolwiek nakręcił Ramsey, ale też jedynym, który ośmiela się zakończyć słabym śladem nadziei.

Jednak przed tym tonalnie zawiłym zakończeniem Ramsey przedstawia porywający dramat, który, oprócz innych zalet, służy jako fascynująca dekonstrukcja typowych, uszkodzonych męskich bohaterów bohaterów poprzez postać Joe (Joaquin Phoenix). Jego złamana psychologia wewnętrzna jest ilustrowana przez urzekające zdjęcia i montaż. Nie jest potrzebny dialog dydaktyczny, aby przekazać rodzaje traumatycznych okropności, które przeżywa każdego dnia. Tymczasem charakterystyczny, reżyserski rozmach Ramseya, polegający na pozostawieniu rzezi prawie całkowicie poza ekranem, pozostaje tak potężny jak zawsze. W Nigdy tu nie byłeś naprawdę traktuje nas po przemoc, o kimś pokrytym krwią, a nie kulą w głowie mężczyzny. W całej tej historii Ramsey wciąż wymyśla pomysłowe sposoby, aby wizualnie podkreślić, że film skupia się na osobach wychodzących z traumy.

Wspaniałe dzieło sztuki autorstwa jednego z najlepszych angielskojęzycznych filmowców pracujących dzisiaj, Nigdy tu naprawdę nie byłeś jest tak dobry, że sprawi, że będziesz żałować, że Joaquin Phoenix zdobył swoją pierwszą nagrodę Akademii za ten film!